سه گام باحضرت علی (ع)

گام اول:
دنیا دو روز است....یک روز با تو و روز دیگر علیه تو ....
روزی که با توست مغرور مشو و روزی که علیه توست ناامید مشو...
زیرا هر دو پایان پذیرند ...
گام دوم:
بگذارید و بگذرید ..... ببینید و دل نبندید ...... چشم بیاندازید و دل نبازید.... که دیر یا زود ...... باید گذاشت و گذشت...
گام سوم:
اشکها خشک نمیشوند مگر بر اثر قساوت قلبها و قلبها سخت و قسی نمیگردند مگر به سبب زیادی گناهان
ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﺷﺐ، ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺴﭙﺎﺭ؛
ﻭ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺑﺨﻮﺍﺏ، زیراﮐﻪ ﺧﺪﺍبیداراست...

کعبه

هر وقت دلت را زدند از تیرگی چادرت… سیاهی کعبه را به یاد بیاور که همرنگ توست… بانویِ همرنگ خانه ی خدا… افتخار کن به رنگ چادرت.. که همرنگِ چادر خانه خداست… .

حیا

ی بانویی
که تمام آرزویت غربی شدن است،
بدان چیزی که تو آرزویش را داری،
برای زن غربی خاطره است.
آنها دارند به چیزی می رسند،
که تو در تلاشی از آن عبور کنی.

اربـــــــــاب

سَرمایه ندارم ببرم " مَحضــــــر ارباب "

سَــرمایه ســـَری هَست ، " فــَدای ســَـر اَرباب "

از کودکـــی اَم یاد گرفتـــم که بگـویَم :

" مـــادر پــدَرم "نَـــذر پـــدر مادَر " اربـــــــــاب

یا حسیــــــــــڹ

یعنی میشود، آن روز؟
درون تنگنای قبر.
شانه ام را بگیری و تکان دهی:
اِسمَع و اِفهَم (بشنو و بفهم).
.اَنا حُسِین بنِ عَلیِ بنِ اَبیطالِب.
سر و کارت با من است.
بقیه بروند...

لبیک یا امام خامنه ای

ﮔﺮ ﺁﻥ مرد ﺷﯿﺮﺍﺯﯼ ﺑﺪﺭﺩ ﺁﺭﺩ ﺩﻝ ﺭﻫﺒــــــــــــﺮ

ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺣﻨﺠﺮﺵ ﺑﻨﺪﯾﻢ ﻫﻤﻪ ﺳﺮﺑﻨﺪﻫﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ

ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺮﺑﻨﺪ ﯾﺎ ﺯﻫﺮﺍ (ﺱ) ﮐﻪ ﮔﺮ ﺑﻨﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ

ﺷﻮﯾﻢ ﺁﺗﺶ ! ﺷﻮﯾﻢ ﺑﺎﺭﻭﺕ! ﺷﻮﯾﻢ ﻗﺎﺳﻢ ﺳﻠﯿﻤﺎﻧﯽ

چه دیدنی

پرسیدند:

آیا آدم گناهڪار هم مےتواند امام زمانش را ببیند؟

جواب دادند :

شمر هم امام زمانش را دید!

اما نشناخٺ...
 
اللهم عرفنی حجتڪ ....

ارباب رسید

عنقریب است که گویند به یک صبح سپید

شیعیان خسته نباشید که ارباب رسید

دگر اندوه تمام است شما خوش باشید

روح عالم به نفسهای گل سرخ دمید

یک شب

با خودش گفتـه بود:
“یک شب که هزار شب نمی‏شود”
رفته بود مراسـم عروسی!
چند سال بعد
یکی دل همسـرش را بـُـرد
در یک مراسم عروسی!
و چندین سـال بعد
یکـی دل پسرش را
…
آری
در مکتب ِ مـآ
یک شب ،هـزار شب می شود

مدیریت

" شهادت " ، نوعی ‌" مدیریت " است
آدمهای " معمولی " ،
خیلی هم که " موفق " باشند ،
" زندگی " خود را " مدیریت " میکنند !
اما "" شـــــهــــــــــــــــــــدا "" ،
" مـــــرگـــــ " خود را نیز ، "" مدیریت "" میکنند ...
" شــــــــــهــــــــــــــــــــادت " ، یعنی ،
"" زندگی مان "" را کجا ، " خرج کنیم "
که " زندگی دیگران " " معــــــــــنــــــــــے " پیدا کند !