ندای آسمانی در نزدیکی ظهور، صدایی است که از آسمان شنیده می‌شود و در آن به معرفی حضرت مهدی(عج) و بیان نام، نسب و حقانیت ایشان و پیروانش می‌پردازد.
این صدا توسط همگان شنیده می‌شود و می‌توان آن را معجزه‌ای دانست که بدون هیچ وسیله ارتباطی، همگان حتی افرادی که در خواب هستند، آن را می‌شنوند، ندای آسمانی با الفاظ «ندا»، «صیحه»، «صوت»، «اعلان»، «فزعه» و «هدّه» در احادیث شیعه و عامه آمده است.
به همین منظور بر آن شدیم به بررسی و تحلیل بیشتر درباره ندای آسمانی بپردازیم که بخش نخست آن از کتاب «ندای آسمانی» تألیف سیدحسین زمانی در ادامه می‌آید:
*ویژگی‌های ندای آسمانی
-منادی «ندا دهنده»
پنج حدیث، ندا دهنده را جبرئیل امین معرفی می‌کنند که با عبارت‌های «هی صیحه جبرئیل(ع)» ، «هو صوت جبرئیل(ع)»، «صوت جبرئیل(ع) من السماء» و «ینادی به جبرئیل» مطرح شده است، هر پنج روایت از جهت سند ضعیف هستند، ولی به دلیل تظافر آن‌ها و نداشتن مخالفی می‌توان پذیرفت که ندای آسمانی به وسیله جبرئیل امین سر داده می‌شود.
-مکان ندای آسمانی
اغلب روایات مربوط به ندا به آسمانی بودن آن با عبارت‌های مختلف اشاره دارند، برای نمونه «ینادی مناد من السماء»، «النداء من السماء»، «ینادی باسمه من السماء»، «الصیحه من السماء»، «الصوت من السماء»، «المنادی من السماء»، «صوت جبرئیل من السماء» و … بر این مطلب دلالت می‌کنند.
در یک روایت، عبارت متفاوتی آمده است، ابوبصیر از امام جعفر صادق(ع) نقل می‌کند که فرمود: «… و لایخرج القائم حتی ینادی باسمه من جوف السماء …»، و قائم(عج) خارج نمی‌شود مگر اینکه به نام او از وسط آسمان ندا می‌دهد، در این حدیث، کلمه «جوف» به آسمان اضافه شده است که اشاره به وسط آسمان بودن و نیز مکان ندای آسمانی است.