گاهی از من و شمای "مذهبی"؛
تنها یک تیپ مذهبی باقی می ماند؛

گاهی من و شمای "مذهبی" آنقدر درگیر پست ها و متن هایمان در صفحات مجازی می شویم؛
که از خواندن روزانه چند خط قرآن یا کتب روایی،غافل میشویم؛
.
و در پایان روز،میبینیم که حتی یک دهم وقتی که در فضای مجازی بودیم،در فضای قرآن و حدیث نفس نکشیدیم...
.

آنقدر که آنلاین بودیم و اولین نفر پست های دیگران را تائید کردیم؛
به فکر نماز اول وقت نبودیم...
.
آنقدر درگیر جذب حداکثری شدیم که فراموش کردیم "اخلاص" و "عبودیت" رمز برکت در کارهایمان است...

 آنقدر که به فکر آبروی خود،و برانگیختن تشویق دیگران و تائید کردن هایشان بودیم،
به فکر رضایت صاحب زمانمان نبودیم...
.
آنقدر مدام فکرمان مشغول عکس پروفایل و استاتوس هایمان بود؛
غافل شدیم از اینکه پیش اماممان چه وجهه ای داریم و وضعیتمان، نامه ی اعمالمان پیش او چگونه است...
.

آنقدر در این فضا وقتمان را با انبوهی از جمعیت گذراندیم،فراموش کردیم تنهایی و غربت امام زمانمان را...
.

آن چنان حضور در این فضا را برای خود لذت بخش کردیم،که کم کم غافل شدیم از لذت مناجات و درددل خصوصی با مولا 😔😔😔...

خدایا مارا به حال خودمان واگذار مکن