«نتیکت» (netiquette) از ترکیب دو واژه شبکه (network) و آداب معاشرت (etiquette) به دست آمده است.
نتیکت، آداب و تشریفات و مجموعه باید‌ها و نباید‌هایی است که در شبکه‌های اجتماعی و ارتباطات برخط وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرند.

هر فعالیتی در شبکه، نتیکت و آداب ویژه خود را دارد:
راه‌اندازی گروه، فراخواندن دوستان، فرستادن مطلب، نوشتن دیدگاه، ارتباط با دیگران و حتی ترک گروه.
اگر این آداب و تشریفات رعایت نشوند، روز به روز به نارضایتی‌ها افزوده شده، شماری گوشه‌گیر و شماری هم صحنه را ترک می‌کنند و در نهایت گروه از هدف اصلی دور خواهد شد.

چند مثال ساده از رعایت نتیکت:
- اضافه نمودن افراد به گروه با هماهنگی قبلی با آن ها
- انعکاس قوانین گروه به اعضا جدید
- صبور بودن اعضا جدید در ارسال مطالب در بدو ورود و آشنا شدن با فضای گروه
- ارسال مطالب مرتبط با موضوع و اهداف گروه
- عدم ارسال یا بهتر بگوییم فوروارد مطالب عمومی و غیرقابل استفاده که در هر گروهی می‌توان آنها را یافت
- انتقال احوال‌پرسی ها و گفتگوهای شخصی به چت‌های خصوصی
- عدم انتشار مطالب فاقد منبع رسمی
- توجه به زمان ارسال مطالب
- رعایت حریم کلیه اقوام، فرهنگ‌ها، زبان‌ها، مذاهب و عقاید
- و صدها نکته دیگر که با کمی جستجو در اینترنت در خصوص نتیکت به آنها می‌رسیم.

اصل مهمی در «نتیکت» یا «آداب معاشرت شبکه‌ای» وجود دارد، این است که ما در برابر هر بایت اینترنتی که از دیگران به خاطر پست‌های‌مان مصرف می‌شود، مسئولیم.