قرآن می‌فرماید:
بعضی آدم‌ها «کَانَّهُم خُشُبٌ»...

انگار چوب‌اند...

تا عصبانی می شوند، آتش می‌گیرند،
و همه جا را دودآلود می‌کنند،
همه جا را تیره و تار می‌کنند،
اشک آدم را جاری می کنند.

ولی بعضی‌ها این طور نیستند؛
مثل عودند.

وقتی یک حرف می‌زنی که ناراحت می‌شوند، و آتش می‌گیرند،
بوی جوانمردی و انصاف می‌دهند ،
و هرگز نامردی نمی‌کنند.

این است که وجود نازنین امام صادق سلام الله علیه فرمود:
«هر کس را می‌خواهی بشناسی، در وقت عصبانیت، در وقت خشم بشناس.»