امیرالمؤ منین على علیه السلام روز جمعه در کوفه سخنرانى زیبایى کرد، در پایان سخنرانى فرمود:
اى مردم ! هفت مصیبت بزرگ است که باید از آنها به خدا پناه ببریم :
1- عالمى که بلغزد.
2- عابدى که از عبادت خسته گردد.
3- مؤ منى که فقیر شود.
4- امینى که خیانت کند.
5- توانگرى که به فقر درافتد.
6- عزیزى که خوار گردد.
7- فقیرى که بیمار شود.
در این وقت مردى برخواست ، عرض کرد:
یا امیرالمؤ منین ! خداوند در قرآن مى فرماید: ((ادعونى استجب لکم )):
مرا بخوانید، دعا کنید، تا دعایتان را مستجاب کنم .
اما دعاى ما مستجاب نمى شود؟
حضرت
فرمود: علتش آن است که دلهاى شما در هشت مورد یک : این که خدا را شناختید،
ولى حقش را آن طور که بر شما واجب بود بجا نیاوردید، از این رو آن شناخت
به درد شما نخورد.
دو: به پیغمبر خدا ایمان آورید ولى با دستورات او مخالفت کردید و شریعت او را از بین بردید! پس نتیجه ایمان شما چه شد؟
سه : قرآن را خواندید ولى به آن عمل نکردید و گفتید:
قرآن را به گوش و دل مى پذیریم اما به آن به مخالفت برخواستید.
چهار: گفتید ما از آتش جهنم مى ترسیم در عین حال با گناهان و معاصى به سوى جهنم مى روید.
پنج
: گفتید به بهشت علاقه مندیم اما در تمام حالات کارهایى انجام مى دهید که
شما را از بهشت دور مى سازد. پس علاقه و شوق شما نسبت به بهشت کجاست ؟
شش : نعمت خدا را خوردید، ولى سپاسگزارى نکردید.
هفت
: خداوند شما را به دشمنى با شیطان دستور داد و فرمود: ((ان شیطان لکم عدو
فاتخذوه عدوا)): شیطان دشمن شماست ، پس شما او را دشمن بدارید! به زبان
با او دشمنى کردید ولى در عمل به دوستى با او برخاستید.
هشت : عیبهاى
مردم را در برابر دیدگانتان قرار دادید و از عیوب خود بى خبر ماندید
(نادیده گرفتید) و در نتیجه کسى را سرزنش مى کنید که خود به سرزنش سزاوارتر
از او هستید.
با این وضع چه دعایى از شما مستجاب مى شود؟ در صورتى که
شما درهاى دعا و راه هاى آن را بسته اید پس از خدا بترسید و عملهایتان را
اصلاح کنید و امر به معروف کنید و نهى از منکر نمایید تا خداوند دعاهایتان
را مستجاب کند.
امام
حسن عسکری علیه السّلام از پدرانش علیهم السّلام روایت می‌کند که امام
جعفر صادق علیه السّلام به مردی نوشتند: اگر می خواهی کارهایت به نیکی
انجام گیرد و پایان عمر و زندگی‌ات خیر باشد؛
تا هنگام مرگ، حق خدا را مراعات کن،
نعمت های خداوند را، در راه معصیت خرج نکن.
به بردباری و حلم خداوند، مغرور نباش،
و
به آن که یاد ما می‌کند یا مدعی مودت و دوستی ما می‌شود، نیکی نما، لازم
نیست بدانی او راست می گوید یا دروغ، تو طبق نیت خود کار کن و او را به
دروغش واگذار.
