بهشت زندگی ما با یاد یار

ما در مصاف مرگ،مرگ را می میرانیم و ما ثابت می مانیم و با همه ء احتیاجات به سر میبریم و این احتیاجات تامین نمیشود مگر اینکه از اینجا که هستیم همراه ببیریم و تنها چیزی که اینجا ره توشه ما را تامین میکند ""اخلاق ""است.

در خطبه 233 امام علی علیه السلام:
زبان یک پاره ای از تن انسان است.زبان ابزار گفتن است.فکر و ذهن و نفس گوینده است،که رهبری زبان را بعهده دارد. اگر انسان در حصار ذهن و اضطراب فکر و نسیان و جهل بود امتناعی از سخن گفتن دارد ،این زبان بند می آید.
اگر انسان حرفهای فراوانی برای گفتن داشت مطالب زیادی در ذهن او باشد لبریز میکند و زبان مهلت نمیدهد و پشت سر هم حرف میزند.
حضرت فرمودند：" ما فرمانروای سخن هستیم ,ما امیر بیان هستیم."
امیر بیان یعنی علاوه بر فصاحت و بلاغت ، در عالم ،سخن مامور ماست
یعنی میدانیم کجا حرف بزنیم, کجا حرف نزنیم, چه قدر حرف بزنیم, چجور حرف بزنیم, با کی و برای چی حرف بزنیم.
اینکه میبینیم بعضی افراد حافظ سر دوستان خود نیستند این است که اسیر بیان هستند نه امیر بیان.
آنکه خوب حرف میزند و حرف خوب میزند و به جا و با مخاطب خاص حرف میزند او امیر کلام است.
هر کسی امیر بیان بود به اخلاق خوب متصف است.
20گناه سنگین برای زبان گفته شده.
تهمتها دروغ ها غیبت ها و...
مومن دروغ نمیگوید ولو شوخی.
اگر میخواهید شوخی کنید با یکدیگر شوخی نکنید،طنز را از دیگران نقل کنید.
شوخی وقار را کم میکند از ارج و حرمت هردو میکاهد .
ادب وجود امیر المومنین در همین امیر بیان بودن اوست تا زمانیکه پیامبر بود ساکت محض بود با اینکه اینهمه حرف داشت.

ما امیر حرف های خودمان باشیم هرچی بلدیم هرجا نگیم با فتنه و آشوب نگیم.
حرف صحیح بزنیم به موقع و به جا بگیم لوازمش را بررسی کنیم و بگیم ،اخلاق همین هاست.
ریشه های سخن از ماست چون ما صاحب ریشه ایم ،شاخه هاش روی دوش ما و میوه هایش در دست ماست.
علتهای سقوط یک جامعه:
مردم روی گناه اعتکاف و التزام دارند.
سازش با بیگانه دارند.
جوان های آن بداخلاق عصیانگر و طاغی هستند و اونها که به پیری رسیده اند اهل تباهی و گناهند. عالم،منافق است و انکه اهل قرائت قرآن یا سخنگوست حق و باطل را مخلوط میکند آنوقت علی میشود منزل نشین.
کوچک احترام بزرگ را حفظ نمیکند . رابطه توانگر و فقیر محفوظ نیست.
تمام روزی عالم به دست خداست, اما قرآن میگوید خدا میخواهد شما را بیازماید.
جامعه وقتی اسلامی میشود که افراد،امیر کلام باشند ,نه اسیر کلام.
همه ء ما موظفیم امیر کلام باشیم ,امیر نظر باشیم ,امیر سمع باشیم ,
اگر ما امیر نبودیم ,إن النفس لامارة بالسوء میشود امیر ما.
اخلاق آن است که انسان امیر شئون و قوایش باشد.
آیت الله جوادی آملی