آقای فلسفی در کتاب خود این مطلب را این گونه توضیح داده اند که مثلا در ماه رمضان شما به چه مناسبتی از دیگران سوال می کنید که روزه ای یا نه؟ این حرف بی خودی هست. زیرا اگر آن شخص روزه باشد، شاید دلش نخواهد ریا شود و اگر روزه نباشد، شاید دلش نخواهد که شما متوجه بشوید. شاید بدلیل بیماری روزه نیست اما دلش نمی خواهد کسی بفهمد.
خیلی حرفها هست که ما می زنیم و بخاطرش نامه عملمان را سنگین می کنیم. بعضی از سوالاتی که ما از افراد می پرسیم، باعث می شود آنها یا مجبور به دروغگویی شوند یا وادار به ریاکاری بشوند.
حرف‌های بیهوده را ترک کنید. فلانی بچه دارد یا نه؟ آیا تا به حال دیدید که آیت الله بهجت از کسی بپرسد که شما بچه دارید یا نه؟
به شنیده ها هم ترتیب اثر ندهید. گفتن سخنان بیهوده را ترک کنید.
در روایت آمده است:« شعیان ما لال هستند.»
یک ساعت هم که پیش آقای بهجت می نشستید، ایشان هیچ حرفی نمی زدند، مگر زمانی که سوالی مطرح می شد.
منبع: در محضر مجتهدی،جلد اول،صفحه 374 الی 375