و لله الاسماءالحسنی فادعوه بها
ومخصوص خداست همه نیکوترین نام ها پس بخوانید اورا با آنها
خداونددارای اسماء حسنایی است که باید با حواس جمع و با توجه واعتقاد به معانی آنها ،استفاده کنیم وتعداد هم ندارد........
با عدد اذکار و اسماء را داشتن فقط دردو صورت است
مهم
۱_اینکه در حدیث معصوم وارد شده باشد که مثلا فلان دعا یا ذکر را با عدد خاصی بخوانید مثل تسبیحات حضرت زهرا س و موارد دیگر
۲_شخصی کهدستور عدد ذکر خاصی را می دهداز اولیاء خدا و کسی باشد که یقین داریم متصل به ولایت و روی حساب حرف می زند مثل مرحوم حسنعلی نخودکی یا بالاتراز ایشان مرحوم قاضی ره
اسماء حسنی که در آیات و روایات آمده ۹۹عدد می باشد که اصلی است و سایر اسماء متفرع بر آنها هستند اسمائی که در دعای جوشن کبیر و سایر دعاها و احادیث آمده بسیاری از آنها ترکیبی هستند همه شریف و دارای فوائد و آثار می باشند اما این نود و نه تا یک خصوصیت دیگری دارند
شیخ صدوق ره در باب اسماءالله در توحید می گوید
منظور صرف شمارش اسمء نیست بلکه مراد این است که توجه به معنای آنها نموده و متصف به آنها شویم مثلا وقتی خداوند ستار است ما هم بفهمیم که نباید آبروی کسی را ببریم خدا رحیم است چرا من اهل داد و فریادم من هم مهربان باشم یعنی تدبر کنیم در هر یک ازاسماء خداوند متعال و هریک از اسماء را به اندازه قدرت و توان انسانی خود در وجودمان تحقق بخشیم و اگر چنین کنیم نور آن اسم را به ما می دهند
نکته مهم اینکه هر عمل خیر و عبادت ما نور خاصی دارد یعنی نور نماز نور انفاق نور روزه و غیره
نورها کم نیست اما متأسفانه ما ولخرج نور هستیم یعنی عبادت و کار خیر میکنیم نور کسب می کنیم اما آن نورها را حفظ نمی کنیم مثلا یک غیبت ثواب چهل نماز را از بین می برد یک برخورد تلخ با پدرو مادر نورانیت عبادات را از بین می برد
خلاصه باید دانست هر عمل خیر نوری دارد باید آن نورها را حفظ کنیم تا این نورها به تدریج جمع شده قوی شود و دارای آثار عالیه شود وباید نگذاشت آن نورها با اعمال سیئه از بین برود
