فرض کنید توی خیابون غرق خودتون هستید،
یکمرتبه یه بوی عطر و ادکلن دل انگیزی به مشامتون میرسه اولین تصویری که به ذهنتون میاد چیه ؟
حتما یه شخص محترم و شیک و آراسته و با شخصیت و با فرهنگ و شعور اجتماعی بالا تصور میکنید.

حالا اگه تو همون حالت بوی بد عرق شخصی که چند روز دوش نگرفته بمشامتون برسه چه تصور میکنید ؟
احتمالا اینبار یه آدم کاملا بی شخصیت و بی ادب و بی مبالات و شلخته و بی فرهنگ در نظرتون مجسم میشه.

بــو کلید رمز گشایی شخصیت غیر قابل دیدن ما آدماست.
برای همین باید همیشه دوش بگیریم و عطر و ادکلن بزنیم و پاک و آراسته باشیم تا برای خودمون و بقیه قابل تحمل باشیم.

امور انسانى و اخلاقى هم دقیقا همینطوره،
بوی غرور یا بوی محبت هر کدام حرف متفاوتی در مورد شخصیت ما میزنند.
هر روز صبح باید از خودمون بپرسیم آیا من الان عطر و بویی میدم که مناسب باور و ایمان و شخصیت و ادعاهام باشه ؟

انصافا اگه یه شخص بسیار آراسته و شیک و خوش لباسی رو دیدید که بوی متعفن عـرق غیر قابل تحملی میده چه حالی پیدا میکنید ؟
این همون حالتیه که مردم در مورد کسی پیدا میکنن که ظاهر مناسبى داشته باشه ولی در عمل بـوی گناه بده ... بیایید برای درمان بوی دل سوختگی و غرور و نا امیدی هایمان زیر باران خرد و انسانیت دوش بگیریم تا "وجودمان ، رفتارمان ، افکارمان ، احساسمان" بـوی عطر معرفت و بخشش و مهربانی را بگیرد
و بوی خوش آن همه جا را فرا بگیرد.