عمریست که مستم ز سبوی عبـــــــــاس
شیداییم از پیچش موی عــــــــــــــــــباس
بر سنگ مزارم بنویسید این اســـــــــــت
دیوانه زنجیری کوی عبــــــــــــــــــــــاس
با هلهله رقصید زمین عشق محک خورد
اغوش خدا باز شد و کعبــــــه ترک خورد
این نیست ترک این دهن حــــیرت کعبس
لبخند که نه قهقه صورت کعبــــــــــــــــس
بر داشت ترک کعبه و پر شد ز تقـــــــرب
این قصه اگر بود جز این داشت تعجـــــب
اورده خدا پیکر ایـــــــــــیـنه خـــــــــود را
انداخته زیر قدمـش سیـــــــــنه خـــــود را
جبریل زلیخا شده ایــن امــــــــــــــدنش را
حق دارد اگر پاره کند پیرهنـــــــــــــش را
این طفل اوللعزم که سرچشمه دنیاســــت
نوح است و خلیلیست که موسی و مسیحاست
اری جبروت است که افتاده بــــــــه زانو
راه دگری نیست به جز ســــــــــجده بر او
اماده کن ای معرکه جــــــــــولان خطر را
او امده سمباده بکش تیغ دو ســـــــــر را
او امده متبوعه خیــــــــــبر بکش ای کفر
یا مثل زنان مقنـــعه بر سر بکش ای کفر
 سر مست رجز خوانی او عالـــم بالاست
عالم متحیر شده این مرد معــــــــــماست