مفضل می گوید از امام صادق علیه السلام درباره نوزادی پرسیدم که بدون وجود موضوع تعجب آوری می خندد و یا بدون ناراحتی و درد گریه میکند، آن حضرت فرمودند:


ای مفضل! هیچ نوزادی نیست مگر اینکه امام زمانش را زیارت میکند و با او راز و نیاز و گفت و گو می نماید. گریه نوزاد برای دوری و غیبت آن حضرت است و خنده اش هنگامی است که آن حضرت به طرفش می آید و این سعادت تا زمانی است که نوزاد زبان سخن گفتن نداشته باشد و زمانی که بتواند سخن بگوید این در رحمت بر او بسته می شود و مهر فراموشی بر دل و جان کودک زده می شود.

┘◄ بحارالأنوار جلد 25 حدیث 382 / قاصدک های ظهور، صفحه 9.