یاعلی جان...
مارا؛
کبوترانه وفادارکرده ای...
آزادکرده ای و..
...گرفتارکرده ای...
...
ازکودکی؛ گرفتارمان کرده ای،
گرفتارنام زیبایت،علی جان..
بانام تو"بلندشدیم"
بانام تو"قوت "گرفتیم..
"ایستادیم"...به "راه "افتادیم...
نام توراکه میشنیدیم،نام توراکه می بردیم؛
خودرادرمحکمترین پناهگاه عالم می یافتیم؛
در امن ترین حصن حصین؛
درآغوش مهربان پدرمان؛ مهربانترین پدرعالم...

توماراآموختی؛
که غیرخدارانخوانیم؛
که غیراوهرچه هست؛
ظن وگمانی بیش نیست..
"اجتنبوا !..کثیرا من الظن."

به ماگفتی؛
دراین عالم،جزخدا ندیدی؛
"فلاتزکوا انفسکم !"
تابدانیم که ما؛
کاره ای نیستیم؛
همه ی خیراتمان،کاراوست..

مولای مهربانمان؛
یاابانا...یاعلی جان...
باتو چه بگوییم؛
چه داریم که بگوییم..
مارابرسرخوان کریمانه ات نشاندی؛
درتمام عمر..
وما؛
بانعمت تو؛معصیت تورا کرده ایم....

مثل مایی؛
فقیران محتاج روسیاه و زیان دیدگانی "گرفتار"را؛
جزدرپناه مثل تویی؛
...جای نیست...
که تو پناه عالمی..
ای پدر "همه ی زیبایی ها"؛
مولا.."اباالحسن"..
....علی جان....

ازدرخویش خدارابه بهشتم نفرست..
که سر کوی تو؛
ازکون ومکان؛
... مارابس!...