یکی از راه‎های اصلی جلوگیری از ارتکاب گناه، کنترل ورودی‎های بدن می‎باشد. این ورودی ها هم مواد غذایی و خوراکی‎ها را شامل می‎شود و هم مطالب و محسوساتی که از طریق حواس پنج گانه خود دریافت می‎نماییم.
توجه به این نکته ضروری است که خوردن مال حرام، ارتکاب به گناه را آسان‎تر خواهد کرد و کسی که خود از مال حرام استفاه کرده است و اسباب و وسایل استفاده عده‎ای از این مال را فراهم آورده‎است، در واقع، زمینه ارتکاب گناه را فراهم آورده‎است.
به این دلیل است که امام حسین(ع) اصلی‎ترین علت دشمنی سپاه عمر بن سعد با خود و نپذیرفتن صحبت ایشان را، خوردن مال حرام می داند.
در واقع به نظر می‎رسد یکی از علل اصلی اشاره امام به خوردن لقمه حرام توسط کوفیان تاکید بر این نکته بوده است که استفاده از مال حرام، می‎تواند انسان را به جایی برساند که حتی در مقابل امام معصوم نیز بایستد و او را به شهادت برساند. مال حرام می‎تواند از جانباز جنگ صفین، که در رکاب حضرت علی (ع) جنگیده است، کسی مانند شمر بسازد.
یکی از ویژگی‎های اصلی شمر علاوه بر حسودی، شکم‎پرستی، طعنه زنی و خوردن مال حرام بوده است. از این روست که ما هنگام لعن به شمر و تمام دشمنان اباعبدالله الحسین (ع) در واقع بر تمام صفات و ویژگی‎هایی که زمینه دشمنی فرد با امام معصوم را فراهم می‎سازد لعن می‎کنیم و باید سعی بر این داشته باشیم که از این صفات دوری نماییم.
نکته لازم به ذکر این است که فهم دشمن از تاثیر مال حرام بر روحیه و اعتقادات مسلمانان باعث گردیده است که به طراحی سیستم‎هایی اقدام نماید که مال حرام را وارد زندگی مسلمانان نموده و اموال مسلمانان را آلوده به ربا و نزول نماید.
مصداق دیگر کنترل وردی‎ها می‎تواند ورودی چشم و گوش باشد. نه تنها باید از ورود نگاه حرام جلوگیری نماییم بلکه باید به این مهم توجه داشته باشیم که از ورود داده هایی که فی نفسه حلال است اما تمایل و کشش رسیدن به آن‎ها، زمینه ارتکاب گناه را در ما فراهم می‎آورد اجتناب نماییم. مانند کسی که تمایل بسیار زیاد به داشتن ماشین های مدرن و گران قیمت باعث رفتن او به سمت کسب مال حرام می‎شود.
بنابراین باید به ورودی های بدن توجه داشت و آنها را کنترل کرد تا زمینه ارتکاب گناه در ما پدیدار نگردد.