حقیقت شب قدر را هیچ کس جز خدا نمیشناسد، این جزء اسرار الهی است و خدایی که برای بندگانش شب قدر را مقدّر کرده، خودش برای شب قدر چند امتیاز قرار داده است: اوّل اینکه، شب قدر، ظرف نزول قرآن است؛ «إنّا أنزلناه فی لیلة القدر». دوم اینکه، شب تقدیر است. تقدیر آحاد بشر در این شب رقم میخورد. سوم آنکه، شب قدر، ملکوتی دارد و اگر کسی آن را درک کند میتواند یک شبه به اندازة یک عمر برای خودش ذخیره بردارد؛ قرآن از این فضیلت منحصر به فرد شب قدر چنین تعبیر میکند: «لیلة القدر خیرٌ من ألف شهرٍ». فضیلت چهارم آنکه، شب قدر، نزول تمامی ملائکه به محضر حضرت صاحبالعصر و الزّمان(ع) است؛ یعنی شبی است که وجود مقدّس امام عصر(ع) تمام موجودات را تحت اشراف مخصوص قرار میدهند، و بر همین اساس است که در شب قدر، امکانِ بخشیده شدن برای همگان فراهم میشود و اگر کسی در این شب بخشیده نشود مشخّص میشود که دیگر قابلیّتی برای آمرزش در وجودش موجود نیست. حال، اگر کسی شب قدر را درک نکرد و جاماند، دیگر برایش زمینة آمرزش نیست مگر اینکه در «عرفات» باز دامن حضرت حجّت(ع) را بگیرد. بنابراین شب قدر شبی است که انسان باید گذشتة خویش را در آن شب ورق بزند و به عنوان یک مریضی که دردهای خود را شناخته است، این دردها را به طبیب خودش ـ امام زمان(ع) ـ عرضه کند و با نظر ولایی حضرت، تمام گناهان سابقش را از دریچة وساطت حضرت، جهت استغفار نزد خداوند ببرد تا بخشیده شود. ضمناً برای حدّاقل یک سال آیندهاش هم، تصمیم جدّی بگیرد.
در این شب عظیم، انسان باید آن قدر خود را برای امام زمان(ع) شیرین کند تا حضرت او را بپسندند و سعادت یک سال را برای او بنویسند. إنشاءالله.
بدیهی است که آن «قدر»، قلم تقدیر وجود مقدّس امام عصر(ع) است. خداوند از طریق وجود مقدّس امام زمان(ع) سرنوشت را مینویسد. قلم، امام زمان(ع) است، عرش، امام زمان(ع) است، کرسی، امام زمان(ع) است و نزول ملائکه هم آن شب، نزد امام زمان(ع) است. بنابراین گذشته را امام زمان(ع) نمره میدهد، آینده را هم امام زمان(ع) مینویسد.
تمام امور به دست خلیفة مطلق خدا انجام میشود و هنر، هنر کسی است که آن شب بیشترین توجّه و توسّل را به امام زمان(ع) و بر حسب روایات به باطن شب قدر که حضرت زهرا(س) است، ابراز نماید. این را هم باید دانست که امام زمان(ع) هم نسبت به مادر گرامیشان یک حساسیّت خاصّی دارند. اگر کسی در این شب از حضرت زهرا(س) حواله بیاورد [و متوسّل به آن حضرت(س) شود] قطعاً امام زمان(ع) امضا خواهد کرد.
چنانکه از آیات سورة قدر بر میآید، در هر سال شبی است که ارزش و قدر و فضیلت آن از هزار ماه برتر است. در این شب فرشتگان به همراه بزرگ خویش ـ روح ـ فرود میآیند و هر امر، فرمان و تقدیری را که از سوی خدا معین شده است، به نزد ولی مطلق زمان میآورند و به او تسلیم میکنند. این واقعیت همواره بوده است و خواهد بود. این شب در روزگار پیامبر اکرم(ص) بوده است و پس از ایشان نیز این شب صاحبانی دارد.1
1. کلینی، اصول کافی، کتاب الحجة.
روایتی از ابن عباس: «قال علی:ان لیلة القدر فی کل سنة و انه ینزل فی تلک الیلة امر السنة و ان لذلک الامر ولاة بعد رسول الله صلی الله علیه و آله. فقلت : من هم ؟ فقال : انا و احد عشر من صلبی ائمة محدثون:[۹]علی بن ابی طالب گفت: در هر سال شب قدری هست که در آن شب امر یک سال نازل میشود. برای آن والیانی است بعد از رسول خدا صلی الله علیه و آله. پرسیدم: آنان چه کسانی هستند؟ گفت: من و یازده تن از پشت من که همگی امام و محدَّثاند.»
. کلینی، کافی، ج ۱، ص ۲۴۷ و ۲۴۸.
در این شب عظیم، انسان باید آن قدر خود را برای امام زمان(ع) شیرین کند تا حضرت او را بپسندند و سعادت یک سال را برای او بنویسند. إنشاءالله.
بدیهی است که آن «قدر»، قلم تقدیر وجود مقدّس امام عصر(ع) است. خداوند از طریق وجود مقدّس امام زمان(ع) سرنوشت را مینویسد. قلم، امام زمان(ع) است، عرش، امام زمان(ع) است، کرسی، امام زمان(ع) است و نزول ملائکه هم آن شب، نزد امام زمان(ع) است. بنابراین گذشته را امام زمان(ع) نمره میدهد، آینده را هم امام زمان(ع) مینویسد.
تمام امور به دست خلیفة مطلق خدا انجام میشود و هنر، هنر کسی است که آن شب بیشترین توجّه و توسّل را به امام زمان(ع) و بر حسب روایات به باطن شب قدر که حضرت زهرا(س) است، ابراز نماید. این را هم باید دانست که امام زمان(ع) هم نسبت به مادر گرامیشان یک حساسیّت خاصّی دارند. اگر کسی در این شب از حضرت زهرا(س) حواله بیاورد [و متوسّل به آن حضرت(س) شود] قطعاً امام زمان(ع) امضا خواهد کرد.
چنانکه از آیات سورة قدر بر میآید، در هر سال شبی است که ارزش و قدر و فضیلت آن از هزار ماه برتر است. در این شب فرشتگان به همراه بزرگ خویش ـ روح ـ فرود میآیند و هر امر، فرمان و تقدیری را که از سوی خدا معین شده است، به نزد ولی مطلق زمان میآورند و به او تسلیم میکنند. این واقعیت همواره بوده است و خواهد بود. این شب در روزگار پیامبر اکرم(ص) بوده است و پس از ایشان نیز این شب صاحبانی دارد.1
1. کلینی، اصول کافی، کتاب الحجة.
روایتی از ابن عباس: «قال علی:ان لیلة القدر فی کل سنة و انه ینزل فی تلک الیلة امر السنة و ان لذلک الامر ولاة بعد رسول الله صلی الله علیه و آله. فقلت : من هم ؟ فقال : انا و احد عشر من صلبی ائمة محدثون:[۹]علی بن ابی طالب گفت: در هر سال شب قدری هست که در آن شب امر یک سال نازل میشود. برای آن والیانی است بعد از رسول خدا صلی الله علیه و آله. پرسیدم: آنان چه کسانی هستند؟ گفت: من و یازده تن از پشت من که همگی امام و محدَّثاند.»
. کلینی، کافی، ج ۱، ص ۲۴۷ و ۲۴۸.