نزدیک عید، امام حسین علیه السلام و امام حسن علیه السلام نزد مادر ارجمندشان ، فاطمه زهراء علیها السلام ، آمده و اظهار داشتند:
مادر جان ! بچه هاى مدینه لباس نو پوشیدند؛ براى ما لباس ‍ نمى خرید؟
فاطمه زهراء علیها السلام فرمود:
ان شاء الله لباستان آماده مى شود.
سپس نزد رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم رفته و خواسته خود را به حضرت گفتند و پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم فرمود:
الهى ! اجبر قلبهما و قلب امهما.
بارالها! دل شکسته آندو و مادرشان را شاد فرما.
روز عید، حضرت جبرئیل دو جامه آراسته به زینت هاى بهشتى را به رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم تقدیم کرد و فرمود:
وقتى حسن و حسین از فاطمه لباس نو خواستند، پروردگار متعال جهت اجابت فرموده زهراء علیها السلام این دو لباس را اهداء فرمود.
پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم لباس هر کدام را به درخواست خودشان به رنگ سبز و سرخ یاقوتى آراست و به ایشان داد و هر دو با شادمانى نزد فاطمه زهراء علیها السلام رفتند و لیکن حضرت جبرئیل را اندوه و ناله فرا گرفت و فرمود:
رسول خدا! رنگ سبز را که حسن برگزید، ناشى از سبز شدن تنش از خوردن سم و انتخاب رنگ سرخ حسین ، ناشى از آمیخته شدن تن او با خونش که از شهادت و بریده شدن سرش پدید آید، مى باشد.
در اینجا رسول اکرم صلى الله علیه و آله و سلم محزون گشت و اشک ریخت . (1)
مرحبا بک یا ابا عبدالله ! یا زین السموات و الارضین . (2)
آفرین بر تو اى ابا عبدالله ! اى زینت آسمان ها و زمین ها!
رسول اکرم صلى الله علیه و آله و سلم