بهشت زندگی ما با یاد یار

دعا یا نفرین؟
شخصی خدمت امام صادق(ع) شرفیاب شد و به حضور حضرت عرضه داشت:
یا ابن رسول‌الله! پسر عمویت به شما ناسزا می‌گفت و نسبت به شما بدگویی می‌کرد.
.
پس از آن که شخص سخن‌چین حرفش تمام شد، حضرت به کنیز خود فرمود تا اندکی آب برای وضو بیاورد، و چون وضو گرفت، شروع به خواندن نماز نمود،
.
آن مرد گمان کرد که حتما امام صادق(ع) برای پسر عمویش نفرین خواهد کرد، ولی برخلاف تصور او، هنگامی که حضرت دو رکعت نماز خواند، دست به دعا برداشت و برای پسر عموی خود چنین دعا نمود:
ای پروردگار من! این حق من است و من او را بخشیدم، و تو جود و کرمت از من بیشتر است، او را ببخش و به واسطه این عملش مجازاتش مگردان!
.
با شنیدن این دعا تعجب آن مرد سخن‌چین برانگیخته شد، و با شرمندگی از جای خود برخاست و رفت.
جامع‌الاحادیث الشیعه، ج7، ص 457